શ્વાસ નામે પાંદડા ખરતાં રહ્યાં
હા ક્ષણેક્ષણ આપણે મરતાં રહ્યા
જીવવા જેવું કશુયે ક્યાં હતું...
જિંદગી લાદી ખભે ફરતાં રહ્યાં
આંખમાં અવઢવ રહ્યો આઠે પ્રહર
પાંપણોમાં પ્રેત તરવરતાં રહ્યાં
જાતથેયે ક્યાં કદી નાતો રહ્યો ?
જાતથીયે કેટલું ડરતાં રહ્યાં..?
આયખાનાં સાવ કાણાં પાત્રમાં
આંધળું હોવાપણું ભરતા રહ્યાં
ક્યાં હતી ઠંડી... હવા પણ ક્યાં હતી..?
એ છતાં 'નારાજ' થરથરતા રહ્યા.... ચંદ્રેશ મકવાણા 'નારાજ'
No comments:
Post a Comment