વૈભવની રાત હોઉં, કે દુઃખની સવાર દોસ્ત, તું તો સમય બનીને મને આવકાર દોસ્ત. તું અર્થ શોધશે તંઈ હું સ્પષ્ટ થૈ જઈશ, બદલામાં એક શબ્દ દઈ દે હકાર દોસ્ત. આ પાનખર તો ગેરસમજ ઋતુની હશે, હું આંખમાં લઈને ફરું છું બહાર દોસ્ત. જેઓ ગયા છે દૂર કિનારે મૂકી મને, ભરતી બનીને આવશે એ પારાવાર દોસ્ત. દુનિયા મને જુએ છે ને દુનિયાને જોઉં હું, નીકળી ગયો છું આયનાની આરપાર દોસ્ત. પાંપણને સ્થિર રાખી કશું પાઠવી તો જો, વિસ્મયમાં ઓતપ્રોત તું છે એ જ પ્યાર દોસ્ત. ભારણની ભીંત તોડીને ભાગી ન જા ‘ગની’, મારા ખભેથી હેઠો મને પણ ઉતાર દોસ્ત. – ‘ગની’ દહીંવાળા

બંધ પરબિડિયામાંથી મરણ મળે તમને, બચી શકાય તો બચવાની ક્ષણ મળે તમને. ટપાલની જેમ તમે ઘેર ઘેર પહોંચો પણ, સમસ્ત શહેરના લોકો અભણ મળે તમને. -રમેશ પારેખ